Συνάδελφοι Κύριοι Γερουσιασταί
Καλεσθείς υπό της Α.Μ. του Σεβαστού Ημών Βασιλέως εις την Υψηλήν τιμήν του να προεδρεύσω τοιούτου Σώματος, συναισθάνομαι όλην την σπουδαιότητα των νέων καθηκόντων μου. Ό,τι με ενθαρρύνει εις τας ενεστώσας μάλιστα περιστάσεις είναι, αφ’ ενός η πεποίθησίς μου, ότι πάντες οι συνάδελφοι διά της χαρακτηριζούσης αυτούς μετριότητος και εμβριθείας, και διά της προς το κοινόν συμφέρον συμπνοίας των θέλουν με συνδράμει, και αφ’ ετέρου η αμετάτρεπτος απόφασίς μου του να διατηρήσω ευθύτητα και αμεροληψίαν εις την εκπλήρωσιν των σοβαρών της Προεδρίας χρεών.
Ούτω δε και εις την προς την πατρίδα αγάπην και εις την προς τον Θρόνον, τον ακρογωνιαίον αυτόν της Πολιτείας μας λίθον, πιστήν αφοσίωσιν έχοντες, και την σοβαρότητα της Γερουσιαστικής θέσεως, αξίως εκτιμώντες, θέλομεν διατηρήσει και ημείς το Σώμα τούτο εις την Υψηλοτάτην εκείνην περιωπήν, εις την οποίαν έφθασαν παρ’ όλοις τοις Έθνεσιν, όσα ευτυχούν να κυβερνώνται υπό Συνταγματικήν Μοναρχίαν, όλα τα τοιαύτα Σώματα, ένεκα των ως εκ αυτής της θέσεως των εις το Πολίτευμα συντηρητικών αρχών των, και της προσωπικής των μελών αυτών αξίας.
Ευτυχής εγώ, αν εις το τέρμα ήδη φθάσας του πολιτικού μου βίου δυνηθώ να δικαιώσω, εις ην εκλήθην υπό του Άνακτος υψηλήν τιμήν του Προέδρου του Σεβαστού τούτου Σώματος, και της Α.Μ. την εμπιστοσύνην, και των συναδέλφων μου την αγάπην και υπόληψιν.
Πρώτη ομιλία του Αν. Παπαγιαννόπουλου ως Προέδρου της Γερουσίας, 17 Σεπτεμβρίου 1847
ΠΣΓ, Περίοδος Β΄-Σύνοδος Α΄, 1-2