[…] Τοιούτος εφάνη ο ανήρ εν πολέμω· τοιούτος εφάνη διανύων και το πολιτικόν στάδιόν του επί του ιερού αγώνος· εμπεπιστευμένος τας πρώτας Αρχάς της πατρίδος εφιλοτιμήθη πάντοτε να πληρώση τας ευχάς και τας προσδοκίας της· αν δε ποτέ επεριπλέχθη εις εμφύλια κακά, καθώς και άλλοι πρωταγωνισταί, η καρδία του ποτέ δεν έπταισε, και ο πατριωτισμός του και η εις τον αγώνα εγκαρτέρησίς του ποτέ δεν εσάλευσαν.
Τοιούτος εφάνη και ο πολεμικός και ο πολιτικός βίος του ανδρός επί του ιερού αγώνος· άξιος τοιούτου δημοσίου βίου εφάνη και ο ιδιωτικός του. Ευσέβειαν και προς τα θεία αγάπην έπνεεν εκ νεαράς ηλικίας· ακράδαντον πίστιν είχε προς τον θεόν του· ανεπίληπτα και χριστιανικά ήσαν τα ήθη του· ο οίκος του ήτον οίκος του Αβραάμ, και πλήρης αγαθότητος η προς όλους τους ομογενείς διάθεσίς του· «Εν ακακία η καρδία αυτού επορεύθη και εν ευθύτητι ο πους αυτού έστη».
Τοιούτος εχρημάτισεν ο μακάριος ανήρ και ως δημόσιος και ως ιδιώτης· δόξα και αγλάισμα ανεδείχθη της γενεάς μας· και ποίας γενεάς; της γενεάς ήτις ηλλοίωσε το πρόσωπον της Ελλάδος· της γενεάς την οποίαν δεν διστάζω να κηρύξω μοναδικήν μεταξύ όλων των γενεών όχι της νέας, αλλ’ αυτής της αρχαίας και πολυενδόξου Ελλάδος.
Επικήδειος εκφωνημένος από τον Σπυρίδωνα Τρικούπη
Τρικούπης, 1848, 5-6