Ούτος εχρησίμευσε προ της επαναστάσεως μετερχόμενος τον διδάσκαλον εντός της πατρίδος του Πύργου και εργαζόμενος υπέρ της Φιλικής Εταιρίας. Πολλούς μαθητάς ωφέλησεν εις τα ελληνικά γράμματα. Επειδή όμως εδίδασκεν αυτούς και τα πολεμικά, και τας κινήσεις τας στρατιωτικάς, και ωμίλει εις αυτούς περί ελευθερίας, ήλλαξε δε και τα ονόματα των μαθητών του, μετονομάσας τον μεν Κωνσταντή, Σόλωνα, τον Δημήτριον, Θαλήν, και άλλους με άλλα αρχαίων μεγάλων ανδρών ονόματα, οι Τούρκοι και οι αγάδες του τόπου του, βλέποντες και ακούοντες τα τοιαύτα, ηθέλησαν να τον κακοποιήσουν, και επι τέλους τον εφυγάδευσαν. Μετά δε ταύτα ελθούσης της επαναστάσεως επήρε και αυτός τα όπλα, ως και οι λοιποί του τόπου του, και ευρέθη εις πολλάς μάχας ως στρατιωτικός. Αλλά και ως πολιτικός υπηρέτησε, και μάλιστα επί της Κυβερνήσεως του Κουντουργιώτη διωρίσθη μέλος μιας επιτροπής τότε της Πελοποννήσου, καθήμενος εις Τριπολιτσάν και προμηθεύων τα αναγκαία εις τον πόλεμον. Ελθόντος δε του Ιμβραήμ, έφυγεν απὸ την Τριπολιτσάν, και υπηρέτησε και εις άλλας πολιτικάς υπηρεσίας.
Περιγραφή Λυκούργου Κρεστενίτη από τον Φωτάκο
Φωτάκος, 1888, 51