Εις τα 1823 διορίσθην πληρεξούσιος της Επαρχίας Ν. Πατρών, εις την εν Άστρει Εθνικήν Συνέλευσιν, και μετά την διάλυσιν αυτής Βουλευτής της ιδίας επαρχίας, όπου εδούλευσα κατά συνέχειαν εις δύω περιόδους μέχρι της πτώσεως του Μεσολογγίου. Ότε διελύθη το Βουλευτικόν και εσυστήθη η Διοικ. Επιτροπή προεδρεύοντος του μακαρίτου Α. Ζαΐμη, εδιορίσθην πρώτον μέλος εις την επεξεργασίαν των λογαριασμών της αειμνήστου φρουράς του Μεσολογγίου και λοιπών Στρατιωτικών Σωμάτων, μετά την αποπεράτωσιν των οποίων διορίσθην εις την είσπραξιν των δημοσίων προσόδων της επαρχίας Κορίνθου ομού με τον κ. Ηλίαν Καράπαυλον όπου ενηργήσαμεν αυτήν μέχρι τέλος του έτους 1826.
Εις την αρχήν του έτους 1827 διορίσθην και πάλιν πληρεξούσιος εις την εν Τροιζήνι Εθνικήν Συνέλευσιν και μετά την διάλυσιν αυτής Βουλευτής, αλλά παραιτηθείς η Αντικυβερνητική Επιτροπή μ’ εδιώρισεν μέλος, ήτοι Επίτροπόν της, εις την είσπραξιν των προσόδων του Αιγαίου Πελάγους μέχρι της ελεύσεως του Κυβερνήτου, όστις συστηθέντων κατά πρώτον των Δικαστηρίων μ’ εδιώρισεν μέλος του εν Άργει Δικαστηρίου, όπου εστάθην μέχρι τέλος του 1830. Μετά τον θάνατον του Κυβερνήτου και αναχώρησιν του Αυγουστίνου, διορίσθην Έπαρχος Άργους [...]
Αίτηση Δημάκη Ιερομνήμονος
ΕΒΕ, Αρχείο Αγωνιστών κ. 63, φάκ. 42.