Σεβασμία Βουλή
Έγκλημα βέβαια καθιερώσεως των αληθών πατριωτών είναι όταν ούτοι, βλέποντες έλλειψίν τινα εις την Διοίκησιν, κλείουσι το στόμα και σιωπώσι. Διά να μη ταχθώμεν λοιπόν και ημείς εις την τάξιν των εγκληματιών και παραδοθώμεν εις το ανάθεμα της πατρίδος, ανάγκη πάσα είναι να μη σιωπήσωμεν. Παν έθνος, ω κύριοι, είναι έθνος, τουτέστιν είναι εν τα πολλά άτομα όχι δι’ άλλο παρά διά τους νόμους. Οι δε νόμοι είναι όχι μονοειδείς, αλλά τριών ειδών, συνταγματικοί δηλαδή, διοικητικοί και εγκληματικοί. Και τούτου ένεκα η Αρχή, είτε αι λειτουργίαι πάσαι εκάστης Διοικήσεως, είναι τριών ειδών: το νομοθετείν, το διοικείν κατά τους νόμους και το διασώζειν τους νόμους απαραβάτους ως παιδεύων τους παραβάτας και πολεμίους αυτών, η της πολιτικής κοινωνίας, τουτέστιν το παν παντός πολιτεύματος, υφίσταται εις τα τρία ταύτα: εις το θέλειν, εις το εκτελείν και το κρίνειν. Διά κακήν τύχην όμως ημών, μ’ όλον ότι και η εν Επιδαύρω και η εν Άστρει Εθνικαί Συνελεύσεις εθεσπίσαντο τα τρία ταύτα είδη της αρχής η ημετέρα Διοίκησις υπήρξε μέχρι ταύτης της στιγμής εκ των δύο μόνον ειδών, του θέλειν και του εκτελείν, και έμεινεν ελλιπής του τρίτου επίσης ουσιωδεστάτου και αναγκαιοτάτου, του κρίνειν δηλαδή. Έστωσαν άριστα τα δύο είδη των νόμων εις τινα επικράτειαν, οι διοργανικοί δηλαδή και οι διοικητικοί, και αν ελλείπωσιν εξ αυτής οι εγκληματικοί, ήτοι το δικαστικόν και τα δικαστήρια, τότε ποιος δεν βλέπει ότι αύτη η Διοίκησις βαίνει γιγαντιαίοις βήμασιν εις την εαυτής απώλειαν και ότι αφεύκτως καταστραφήσεται; Να δοθή Διοίκησις άνευ δικαστηρίων, τούτο είναι υπόθεσις του ότι οι εκεί πολίται είναι μη αισθητικοί και μη άνθρωποι, υπόθεσις άτοπος, καθότι εις ταύτην την Διοίκησιν ποίος άλλος έχει να υπερασπισθή την ατομικήν ελευθερίαν εκάστου πολίτου παρά οι εγκληματικοί νόμοι, είτε τα δικαστήρια; Και ποίον άλλο έχει να βοηθή τους διοργανικούς και διοικητικούς νόμους, απόντων των εγκληματικών νόμων και δικαστηρίων; Και πώς άλλως ήθελον αναχαιτισθήν οι κακοί εκ των κακών, όταν δεν βλέπωσιν εγκληματικούς νόμους και δικαστήρια να παιδεύωσι τους εγκληματίας; Ημείς διά τούτου, αντί ενός τυράννου, θέλομεν καταστήσειν όλους τους Έλληνας τυράννους ή τυραννουμένους, δηλαδή αναρχίαν ή θηρία της Αραβίας, ώστε αυτή η φύσις των ανθρώπων και τα παραδείγματα πάσης επικρατείας στεντορίω τη φωνή φωνάζουσιν οτι ουδεμία Διοίκησις δύναται να υπάρξη επί της γης άνευ δικαστηρίων και επομένως διδάσκουσιν ότι ουδέ στιγμής αναβολή. Είναι χρεία εις παν έθνος του να συστήση δικαστήρια, αν θέλη να υπάρξη έθνος και να μην εξοντωθή.
Βλέποντες λοιπόν και ημείς οι υπογεγραμμένοι πόσον είναι αναγκαίον το δικαστικόν εις την ημετέραν Διοίκησιν και ότι είναι αδύνατον εις ημάς να υπάρξωμεν έθνος άνευ τούτου του τρίτου είδους της πολιτείας, ερχόμεθα να παρακαλέσωμεν το Σεβαστόν Βουλευτικόν Σώμα του να βάλη εις ενέργειαν τούτο το υπό των δύο Εθνικών Συνελεύσεων νομοθετηθέν τρίτο είδος της αρχής και να διορίσει άνευ αναβολής χρόνου το δικαστικόν σώμα. Περιττόν δε νομίζοντες να σας ενθυμίσωμεν πόσον είναι αναγκαία η περί τούτου του σώματος εκλογή τιμίων ανδρών και εναρέτων, διότι και αι Αθήναι βέβαια δεν εδοξάσθησαν και ελαμπρύνθησαν προ πάντων παρά διά την αρίστην εκλογήν του Αρείου Πάγου, μένομεν με σέβας βαθύτατον
Από Ναυπλίου τη 28 Νοεμβρίου 1823
Υποκλινείς πατριώται
Γαβριήλ Αμανίτης
Κωνσταντίνος Ζώτος
Παναγιώτης Δ. Δημητρακόπουλος
Αναφορά των Γαβριήλ Αμανίτη, Κωνσταντίνου Ζώτου και Παναγιώτη Δημητρακόπουλου προς το Βουλευτικό
ΑΕΠ τ. 9, 334-335