Επειδή δε, ως και άλλοτε είπον, η ευστάθεια του χαρακτήρος αυτού παρεξέκλινε μέχρις ισχυρογνωμοσύνης και αδιάλλακτον καθίστη αυτόν προς τας δοξασίας των άλλων, ουδέποτε συγκατετέθη ν’ αφθή των δημοσίων άλλως ή ως βουλευτής, φοβούμενος μήποτε βιασθή μισθοφορών να κάμψη τον αυχένα. Όθεν, ότε ελθόντος του Κυβερνήτου προσηνέχθησαν αυτώ υπουργήματα εκ των υπάτων, απεποιήθη επιμόνως αυτά· και απεποιήθη αυτά ότε ελιμοκτονείτο. Τι δε έπραξεν ίνα κερδήση τον άρτον αυτού; Περιζωσθείς χειρώνακτος λέντιον και έχων εν μεν τη αριστερά μήτρας, εν δε τη δεξιά μέταλλον τετηγμένον, κατεσκεύασε τα δύσμορφα εκείνα στοιχεία, άτινα έμελλον να συμπήξωσι μετ’ ολίγον τας αξέστους σελίδας της προκατόχου της Αθηνάς Ηούς. Ερχόμενος καθ’ εκάστην εις τι παρά το εν Ναυπλία Κυβερνείον πενιχρόν εργαστήριον, εθαύμαζον αυτόν καταγινόμενον μετ’ ανεκφράστου ιλαρότητος εις το βάναυσον έργον, πολλάκις δε και καταλιμπάνοντα το μέταλλον ίνα φέρη μάζαν εις το στόμα αυτού. Αύτη η πρώτη και αξιότιμος κρηπίς της περιουσίας του Εμμ. Αντωνιάδου.
Νεκρολογία από τον Νικόλαο Δραγούμη
Δραγούμης, 1863, 251-254