Ολίγους μήνας προ της ιεράς επαναστάσεως του 1821, μεμυημένος ων και ο υποφαινόμενος τα περί αυτής εγκατέλιπον την Κωνσταντινούπολιν, ένθα προ πολλών ετών είχον αποκατασταθή, και επανήλθον εις την πατρίδα μου διά να συνεισφέρω και εγώ το κατ’ εμέ υπέρ αυτής. Άμα δε εξερράγη η επανάστασις αύτη ανεχώρησε λάθρα και η σύζυγός μου εκ Κωνσταντινουπόλεως καταλιπούσα την οικίαν μας ιδιόκτητον ούσαν αξίας τουλάχιστον δραχ. 35.000 μεθ’ όλων των επίπλων αξίας και τούτων ουχί ελάσσονος των δραχ. 10.000 και ήλθεν εις την Ελλάδα. [...] Καθ’ όλον το διάστημα επομένως του υπέρ της ανεξαρτησίας της πατρίδος ημών ιερού αγώνος ηγωνίσθην και πολιτικώς και στρατιωτικώς μέχρι της ελεύσεως του αειμνήστου Κυβερνήτου της Ελλάδος [...]
Αίτηση του Ι. Ευγενίδη προς την Επιτροπή Θυσιών και Εκδουλεύσεων (1865)
ΕΒΕ, Αρχείο Αγωνιστών κ. 53, φάκ. 65.