[...] Το τιμαλφέστερον δε από όλα τα αγαθά μου, την πατρίδα μου, τα κτήματά μου, την περιουσίαν μου και τα τέκνα μου όλα τα έχασα όλα τα απώλεσα, και εις μίαν στιγμήν από οικοκύριος έγινα πένης, και από πολύτεκνος έμεινα με ένα θυγάτριον μόνον διετές.
Μετά την πτώσιν της πατρίδος μας έτρεξα ως ανωτέρω είπα το πολιτικόν στάδιον υπηρετήσας με ζήλον και ειλικρίνειαν. Μάρτυρες δε είσθε υμείς αυτοί και διά τας προσπαθείας μου εις Αίγιναν όταν ήμην Δημογέρων των συμπολιτών μου προς διατήρησιν του στρατοπέδου της Αττικής αρχηγούντος του αειμνήστου Καραϊσκάκη και των λοιπών συναγωνιστών του, όλων των γενναίων στρατηγών Γκρεζιώτου, Βάσου, Χρ. Χατζηπέτρου, Ν. Πανουριά, Γαρδικιώτου κλπ. κλπ. Όλοι δε ούτοι οι επιζόντες στρατηγοί γνωρίζουν την αλήθειαν των λόγων μου. Και εις τας λοιπάς υπηρεσίας μου πάλιν υμείς αυτοί είσθε μάρτυρες και της διαγωγής μου κατά πόσον αυτή εστάθη καλή ή επιλήψιμος. [...]
Απόσπασμα της επιστολής του Ιωάννη Μαρκή Μιλαΐτη προς την Επιτροπή Θυσιών και Εκδουλεύσεων του Ιερού Αγώνος
ΕΒΕ, Αρχείο Αγωνιστών κ. 128, φάκ. 26