Εκλαμπρότατε Αντιπρόεδρε και παν το Σ. Σώμα του Βουλευτικού.
Και το απαραίτητον προς την πατρίδα χρέος μου γνωρίζω και να καυχηθώ ημπορώ ότι πάντοτε υπήκοος εις την φωνήν της πατρίδος εφάνην καγώ και ο πατήρ μου απ’ αρχής της συστάσεως της Υπερτάτης Διοικήσεως˙ αλλ’ ανάγκη, και ανάγκη κατ’ άλλον τρόπος αθεράπευτος, με βιάζει να τολμήσω να ζητήσω από το Σεβαστόν τούτο Σώμα την άδειαν του να απέλθω εις την πατρίδα μου ήτις κατά πάντα κινδυνεύει, ως πληροφορείται καθ’ εκάστην η Υπερτάτη Διοίκησις από τα εκείθεν προερχόμενα γράμματα, εις την οποίαν πατρίδα μου γνωστό τοις πάσιν ότι μόνον το οσπίτιόν μας έχει σχεδόν όλον το βάρος των εκεί υποθέσεων και ο πατήρ μου ως γηραιός χρήζει κατά ταύτας τας στιγμάς της συνδρομής μου εις τας υποθέσεις της τε οικογενείας μας και της πατρίδος. Όθεν ελπίζω να μην αποτύχω της δικαίας αιτήσεώς μου και υποσχόμενος ότι θέλω κάμει τα αδύνατα δυνατά δια να επιστρέψω πάλιν με όλον το ανήκον σέβας προσκυνώ το Σεβαστόν Σώμα.
Τη 6η Ιουνίου 1823, εν Τριπόλει
Ο ευπειθής πατριώτης
Χαράλαμπος Παπά-Γ Πολίτης
Αίτημα του Χαράλαμπου Παπαγεωργίου Πολίτη
ΑΕΠ τόμ. 9, 223