Εκείνο το πρωί, πήγαμε στην κηδεία του Σωτήριου [Χαραλάμπη], παλαιού μέλους του Εκτελεστικού σώματος και άνδρα που έχαιρε γενικής εκτίμησης. Η μουσική και ένα απόσπασμα του τακτικού στρατού προπορευόταν της νεκρικής πομπής. Ακολουθούσαν οι επίσκοποι ψάλλοντας. Πίσω από αυτούς πήγαινε το φέρετρο, στο οποίο βρισκόταν ο νεκρός, ντυμένος με τα πιο όμορφα ενδύματά του και το κεφάλι εντελώς ακάλυπτο, ακολουθούμενος από τους συγγενείς και μεγάλο αριθμό καπετάνιων. Η πομπή έκλεινε με ένα απόσπασμα του τακτικού στρατού. Ο τόπος όπου ετάφη απέχει μισό μίλι από την πόλη. Τα ωραία ενδύματα αφαιρέθηκαν από τον νεκρό και το φέρετρο κατέβηκε στη γη εν μέσω ψαλμών από τους ιερείς και θρήνων από τις μοιρολογήτρες. Η τελετή τελείωσε με τη χοή κρασιού πάνω στο φέρετρο, συνήθεια οπωσδήποτε αρχαία, πυροβολισμούς και κανονιοβολισμούς από το φρούριο και τη διανομή στον κόσμο ενός είδους γλυκού από αλεύρι και κορινθιακή σταφίδα. Με διαβεβαίωσαν ότι υπήρχε το έθιμο να αποτίθεται ένα νόμισμα μέσα στο φέρετρο.
Περιγραφή κηδείας του Σωτηρίου Χαραλάμπη
Frank Marcet, 1915, 93-94