Λόντος Αναστάσιος

Λουκόπουλος Αλέξιος
14th March 2019
Λογοθέτης Πανάγος Αλεξίου
21st March 2019
Απεικόνιση πρόκριτου

Λόντος Αναστάσιος

Γέννηση: Αίγιο 1791Θάνατος: Αθήνα 1856
Ο Αναστάσιος Λόντος, γόνος οικογένειας προκρίτων της Αιγιαλείας, γεννήθηκε το 1791 στη Βοστίτσα (Αίγιο). Προεπαναστατικά είχε ξεκινήσει σπουδές ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Πίζας, τις οποίες διέκοψε με την έναρξη της Επανάστασης, οπότε και επέστρεψε στην Πελοπόννησο και ανέπτυξε σημαντική πολιτική δράση. Αρχικά, κατά το πρώτο εξάμηνο του 1822 διετέλεσε έφορος της Βοστίτσας, ενώ στη συνέχεια συμμετείχε ως πληρεξούσιός της στη Β΄ Εθνοσυνέλευση (1823), από την οποία διορίστηκε στην επιτροπή για την υπογραφή των πρακτικών της. Εξελέγη στο Β΄ Βουλευτικό (1823), το οποίο τον διόρισε στην επιτροπή για τον έλεγχο των παραστατικών εγγράφων, και ένα χρόνο αργότερα παραστάτης Βοστίτσας στο Γ΄ Βουλευτικό (1824). Διατήρησε τη βουλευτική του ιδιότητα έως τον Φεβρουάριο του 1825, οπότε και κηρύχθηκε έκπτωτος με την κατηγορία της συμμετοχής σε αντικυβερνητικά κινήματα. Κατά τη διάρκεια της βουλευτικής θητείας του συμμετείχε σε πλήθος επιτροπών του Σώματος για διάφορα ζητήματα, όπως τη σύναψη δανείου, τον έλεγχο της νομιμότητας παραστατών και μελών του Εκτελεστικού Σώματος, την επιλογή μελών Ανωτάτου Δικαστηρίου, καθώς και ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Τον Απρίλιο του 1826 συμμετείχε στην Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου, η οποία τον διόρισε στην επιτροπή για τον έλεγχο των πληρεξούσιων εγγράφων (6.4.1826) και στην επιτροπή για την αναθεώρηση του συντάγματος (8.4.1826). Ακόμη, από την ίδια Εθνοσυνέλευση εξελέγη μέλος της Επιτροπής της Συνελεύσεως. Ένα χρόνο αργότερα συμμετείχε στη Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας. Μετά την άφιξη του Ιωάννη Καποδίστρια διορίστηκε Έκτακτος Επίτροπος Βορείων Σποράδων (1828) και μέλος του Ανωτάτου Δικαστηρίου (1831). Στη συνέχεια κατηγορήθηκε για συμμετοχή στην οργάνωση της δολοφονίας Καποδίστρια και φυλακίστηκε. Αργότερα, διορίστηκε από τον Όθωνα δικαστής στο Ναύπλιο (1834) και τον Μάιο του 1835 πρώτος δήμαρχος Αιγίου και μετά τη λήξη των εργασιών της, τον Μάιο του 1827, διορίστηκε από την Αντικυβερνητική Επιτροπή Γραμματέας Εσωτερικών και Αστυνομίας. Μετά το συνταγματικό κίνημα του 1843 συμμετείχε στην Α΄ Εθνική Συνέλευση ως πληρεξούσιος Βοστίτσας και συμμετείχε στην επιτροπή για την κατάρτιση του κανονισμού του Σώματος, καθώς και στην επιτροπή για τη σύνταξη του εκλογικού νόμου. Λίγους μήνες αργότερα, τον Ιούνιο του 1844, διορίστηκε από τον Όθωνα μέλος της Γερουσίας, τα μέλη της οποίας τον εξέλεξαν δύο φορές αντιπρόεδρό της (1845 και 1846), ενώ τον Σεπτέμβριο του 1844 διετέλεσε μέλος της επιτροπής για τη σύνταξη του κανονισμού της. Παράλληλα ανέλαβε σημαντικές υπουργικές θέσεις: Εσωτερικών (1844), Στρατιωτικών (1844), Εξωτερικών (1849) και Δικαιοσύνης (1854). Απεβίωσε στην Αθήνα το 1856.

Ο κ. Αναστάσιος Λόντος […] είναι σοβαρός νους, εσπούδασεν επί μακρόν εις Ιταλίαν και δεν στερείται παιδεύσεως. Επανειλημμένως μέλος του Νομοθετικού Σώματος, Υπουργός των Εσωτερικών το 1827, υπό τον Πρόεδρον έκτακτος έφορος διά την νήσον Σκόπελον, δικαστής διά το Ακυρωτικόν δικαστήριον, κατηγορήθη ως συνένοχος της δολοφονίας του Καποδίστρια και, εγκλεισθείς εις τας υγράς φυλακάς του Μπούρτζι του Ναυπλίου, προσεβλήθη από ασθένειαν, η οποία τον εμποδίζει να έχη ενεργόν υπηρεσίαν. Οι κ.κ. Λόντοι είναι πλούσιοι και ασκούν μίαν αρκετά μεγάλην επιρροήν.

Αναφορά του Piscatory προς τον Γάλλο Υπουργό Εξωτερικών, 6 Σεπτεμβρίου 1841

Πούλος, 1957, 54

Πηγές:
ΑΕΠ τ. 2, 2, 55, 70, 114, 200, 212, 214, 242, 251, 283, 309, 322, 324, 327, 372, 410, 420, 647-648, 652, 676
ΑΕΠ τ. 3, 54, 72, 144, 156, 161, 169, 208, 213, 455, 538
ΑΕΠ τ. 6, 42, 140-141, 260, 273, 278
ΑΕΠ τ. 7, 4, 13-14, 82, 85, 103, 115, 151, 231, 235
ΑΕΠ τ. 8, 8, 141, 155, 177, 215
ΑΕΠ τ. 13, 53, 63
ΑΕΠ τ. 14, 104, 181
ΑΕΠ τ. 20, 8, 93
ΑΕΠ τ. 24, 54, 57, 62, 85
ΓΑΚ, Εθνικό Ταμείο, φάκ. 28, έγγρ. 16
Δημητριάδου, 2013 τ. 2, 23
ΠΕΣ, 6, 296
Πούλος, 1957, 54
ΦΕΚ, 1835 φ. 13
ΦΕΚ, 1844 φ. 20
Βιβλιογραφία:
1821 - Lexicon/ΚΕΝΙ
Dakin, 2009, 416-418
Δημακόπουλος, 1966β, 147
Δημακόπουλος, 1970, 82-83
ΛΕΕ τ. 2, 535
Μακρυδημήτρης, 2000, 49
ΠΒΛ τ. 5, 285